امام صادق عليه السلام فرمودند:

مكه سخن گفت به كرامت هاى خداوند تفاخر نمود و گفت : كيست مانند من و حال آنكه خانه خدا روى من بنا شده و مردم از اطراف به جانب من مى آيند، چون مكّه تفاخر نمود وحى شد، كه اى مكّه بجاى خود باش ، نيست فضل خانه كه سبب فضل تو است در جنب فضل كربلا، مگر به مانند سوزنى كه در دريا فرو برند، پس چه اندازه آب از دريا برميدارد،
و اگر خاك كربلا نبود تو را فضيلت نميدادم ، و اگر آن شخص (امام حسين عليه السلام ) كه در آنجا مدفون است نبود نه تو را و نه خانه را خلق مى كردم پس بجاى خود باش و تواضع و خشوع نما، و تكبّر مكن بر كربلا و الّا تو را به جهنّم خواهم انداخت . (1)

متن عربی این حدیث :عن الصّادق عليه السلام انّ ارض الكعبة قال مَن مِثلى و قد بنى بيت اللّه على ظهرى ياتينى النّاس من كل فجّ عميق و جعلت حرم اللّه و امنه ، فاوحى اللّه اليها كفّى و قرّى ما فضل ما فضّلت به فيها اعطيت ارض كربلا الّا بمنزلة الّا برّة غمت فى البحر فحملت من مأ البحر و لولا تربة الحسين عليه السلام ما فضّلتك و لولا ما ضمّنة كربلا لما خلقتك و لا خلقت الذّى افتخرت به فقرىّ و استقرّى و كونى دنيا متواضعا ذليلا مهيمنا غير مستنكف و لا مستكبر لارض كربلا والّا مسخنده و هويت بك فى نار جهنّم .

و قال على بن الحسين عليه السلام اتّخذ اللّه ارض كربلا حرما قبل ان يتّخذ مكّة حرما باربعة عشرين الف عام و انّها تزهر لاهل الجنّة كالكوكب الدّرى (2)

امام سجّاد عليه السلام فرمودند:

خداوند زمين كربلا را حرم قرار داد 24 هزار سال قبل از آنكه مكّه را حرم قرار دهد، و آن زمين ميدرخشد براى مردم بهشت مانند ستاره درخشان .
و عن ابى جعفر عليه السلام قال خلق اللّه كربلا قبل ان يخلق الكعبة باربعة عشرين الف عامٍ و قدّسها و بارك عليها فما زالت قبل ان يخلق اللّه الخلق مقدّسة و مباركة و لاتزال كذلك و جعلها اللّه افضل الارض فى الجنّة .
و امام باقر عليه السلام مى فرمايد: خداوند كربلا را خلق كرد 24 هزار سال قبل از آنكه كعبه را خلق نمايد و آن زمين را مقدس نمود و بركت داد و قبل از آن خلق ننموده بود مقدّسى و مباركى مانند آن زمين و خداوند زمين كربلا را در بهشت افضل زمينها قرار داده است .(3)

پی نوشتها :
1- خصائص الحسينيه ص 327.
2- بحار الانوار ج 10 - تحفة الزّائر
3- كشكول النور ج 1 ص 14

کان عمنا العباس نافذ البصیرة صلب الایمان و أبلی بلاء حسنا و جاهد مع أبی عبدالله و مضی شهیدا
از عنایات خدا در حق حضرت عباس همین بلاء حسن است .
در قرآن کریم یک مرتبه از بلاء حسن نام برده شده است که عالیترینش نصیب حضرت عباس شده است .

بقیه در ادامه مطلب

خادم العباس(ع) !

آيت الله العظمي حاج ميرزا حسن شيرازي (م 1312 هـ .ق) نقل كرد كه من از سامرا براي زيارت حرم حضرت سيدالشهداء‌(ع) عازم شدم. در ميانه‌ي راه به منزل يك نفر از دوستانم كه رئيس قبيله بود وارد شدم. در ضمن پذيرايي،‌ زني نزد من آمد و به عنوان خوش آمد گويي‌گفت:

«السّلام عَلَيك يا خادِمُ العبّاس»!

يعني:‌ «سلام بر تو اي خدمتگزار حضرت عباس!»

من كه از اين طرز سلام كردن زن تعجب كرده بودم از دوستم پرسيدم: «اين زن كيست و چرا اينگونه سلام مي‌كند؟!»

پاسخ داد: «اين زن خواهر من است و غرض او از اينگونه سلام كردن عرض ادب به ساحت حضرت عباس(ع) است.»

پرسيدم:‌ «دليل اين‌كار او چيست؟»

گفت: «زماني من به سختي مريض شدم به گونه‌اي كه حالم به وخامت گرائيد و به حالت‌ مرگ در بستر بيماري افتادم. در آن حالت مرگ و زندگي خواهرم را ديدم كه بالاي تپه‌ي مقابل منزل رفت و رو به سوي قبر حضرت باب الحوائج(ع) كه ديده مي‌شد نمود و با گيسوان پريشان و ديدگان گريان به آن حضرت متوسل شد و گفت: «اي ابالفضل العباس! از خداوند بخواه تا برادرم را شفا دهد.»

آنگاه دو آقاي بزرگوار را مشاهده كردم؛ يكي از آنان به ديگري گفت: «برادرم حسين! اين زن مرا وسيله‌ي شفاي برادر خود قرار داده است. از خداوند بخواه تا او را شفا دهد.»

امام حسين(ع) فرمود:

«كار اين شخص تمام است و به زودي از دار دنيا خواهد رفت».

خواهرم براي چندمين بار و با لحني ملتمسانه به حضرت باب الحوائج(ع) متوسل شد و او را مخاطب قرار داد.

ناگهان ديدم حضرت عباس (ع) با ديدگاني پر اشك به امام(ع) فرمود: «برادر! از خدا بخواه كه اين مريض را شفا دهد وگرنه لقب باب الحوائجي را از من سلب نمايد»!

امام حسين(ع) با توجهي كامل فرمود:

«اي قمر بني‌هاشم! خداوند به تو سلام مي‌رساند و مي‌فرمايد: هرگز لقب باب الحوائج را از تو نخواهم گرفت و به احترام مقام والاي تو، اين مريض شفا خواهد يافت.»

هديه‌ي حضرت عباس(ع)

آيت الله حاج سيد محمد علي آل سيد غفور از اساتيد مبّرز حوزه در جلسه‌ي تدريس خود فرمودند:

جد ما مرحوم سيد عبدالغفور نقل كرد:

زني از اهل «طُوَيريج» (در سه فرسخي كربلا) گوساله‌اي را نذر حضرت قمر بني‌هاشم كرده بود. چون حاجتش برآورده گشت براي اداي نذر حركت نمود ولي در ميانه‌ي راه يكي از مأمورين امنيتي كه سُنّي بود، جلوي زن را گرفت و گفت:

«با اين گوساله به كجا مي‌روي؟»

گفت: «اين گوساله نذر حضرت عباس(ع) است و من براي اداي نذر به كربلا مي‌روم...

آقاى محمدكريم محسنى ، آموزگار دبستانهاى شهرستان خرم آباد، كه از معلمين كوشا و علاقمند به فرهنگ مى باشد، تعريف مى كند:

در ايام محرم سال 1346 شمسى ، مردم قريه اى در نزديكى شهر درود، آماده عزادارى براى امام حسين عليه السلام و شهداى كربلا بوده اند و مخارج و وسايل لازم نيز تهيه شده بود، ليكن يكى از ماءمورين دولتى ، كه نفوذى در محل داشت و گويا سنى مذهب بود، به هيئت عزاداران پيغام مى دهد كه بايد از اين كار منصرف شوند و عزادارى نكنند. سكنه قريه ، كه از طرفى نمى توانستند مراسم همه ساله خود را برگزار نكنند و از طرفى ديگر از نفوذ و خشم آن ماءمور دولتى بيمناك بودند، سرگردان و بلاتكليف مى مانند، ولى برخلاف انتظار، فردا صبح مشاهده مى كنند كه آن ماءمور، خودش لباس سياه عزا پوشيده و مشكى پر آب بر دوش انداخته و با سر و پاى برهنه و ايمانى غيرقابل تصور زودتر از ديگران به عزادارى مشغول شده است !
پس از تحقيق ، معلوم مى شود كه وى شب گذشته باب الحوائج حضرت ابوالفضل العباس ‍ عليه السلام را در خواب زيارت كرده است و حضرت در حاليكه بشدت غضبناك بوده است ، به آن ماءمور مى فرمايد: اگر جلوى عزادارى دوستان ما را بگيرى با يك ضربت شمشير دو نيمه ات خواهم كرد! و بر اثر اين خواب آن ماءمور به مذهب شيعه روى مى آورد و برخلاف تصميم قبلى ، خود نيز در مراسم عزادارى شركت مى كند.
در نتيجه اين حادثه ، مراسم عزادارى در آن سال با شكوه و حشمتى بيشتر از هر سال در آن قريه ، برگزار مى شود.(1)

پی نوشت ها:__________________________________
1-باب الحوائج : صفحه 286.

منبع: شبکه جهانی حضرت ابولفضل العباس علیه السلام

. عباس در حروف ابجد مطابق با عدد 133 است . به تجربه رسيده كه اگر كسى براى برآورده شدن حاجت و رفع گرفتارى بعد از نماز روز جمعه ، 133 مرتبه رجاء بگويد: يا كاشف الكرب وجه الحسين اكشف لى كربى بحق اخيك الحسين عليه السلام ، حاجت او برآورده و گرفتاريش برطرف مى شود.
2. اشخاصى كه در بيابان تشنه و در معرض هلاكند، توسل جستن به ابى القربه يا اباالقربه مؤ ثر بوده و بدين وسيله رفع تشنگى از آنان مى شود. اين امر نيز تجربه شده است .(1)
3. مرحوم بيرجندى در كتاب شريف كبريت احمر مى نويسد: در سفر عتبات عاليات در عالم رؤ يا ديدم اگر كسى بگويد عبدالله اءباالفضل دخيلك حاجت او برآورده شود. پس از آن احقر مكرر به آن عمل كردم و حوائج مهم و بزرگى برآورده شد.
4. به تجربه رسيده است كه نذر براى ام البنين عليهاالسلام و اطعام مستمندان به نام اباالفضل عليه السلام ، براى برآورده شدن حاجات مؤ ثر است .(2)
5. از مرحوم آيت الله العظمى آقاى حاج سيدمحمود حسينى شاهرودى قدس سره نقل شده است كه فرموده بود: من در مشكلات ، صدمرتبه صلوات براى مادر حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام ، ام البنين عليهاالسلام ، مى فرستم .(3)
6. چهارشب جمعه ، ده مرتبه سوره يس ، بدين طريق :
شب جمعه اول سه مرتبه ، شب جمعه دوم سه مرتبه ؛ شب جمعه سوم سه مرتبه : شب جمعه چهارم ، يك مرتبه سوره يس به نيابت از حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام و هديه براى مادرش ام البنين عليهاالسلام بخواند، ان شاء الله حاجت روا گردد.(4)

پی نوشتها:ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1-معالى السبطين : حاج شيخ مهدى مازندرانى ، صفحه 276.
2-شخصيت حضرت ابوالفضل عليه السلام .
3-نقل از ادعيه جلاليه : حجة الاسلام و المسلمين حاج شيخ جلالى شاهرودى (قدس سره ) جلد 2، صفحه 432.
4-حياة العباس : صفحه 46.

بقیه در ادامه مطلب

(بسم الله الرحمن الرحیم)

در ارتباط با نحوه شهادت فرزند شیر خوار امام حسین(ع) “عبد الله رضیع یا علی اصغر” چند نقل وجود دارد، از جمله:

الف. ایشان خطاب به خواهرشان زینب (س) فرمودند: فرزند کوچکم را به من بده تا با او خداحافظی کنم. سپس او را گرفته و برای بوسیدنش خم شد که ناگاه حرمله با تیری او را هدف قرار داده و تیرش به گلوی آن شیرخوار اصابت کرده، او را به شهادت رساند.
حضرت پس از مشاهده این ماجرا، پیکر این شهید کوچک را به خواهرش زینب داده و سپس دو دستان خود را پر از خون فرزندش کرده و آن را به سمت آسمان پاشیده و فرمود: چون در برابر چشمان خدا هستم، تحمل تمام این مشکلات برایم آسان است!

امام باقر (ع) فرمودند: از خون پاشیده شده به طرف آسمان، قطره ای به زمین برنگشت. [۱]

شاید برخی صاحبان ذوق، برنگشتن خون این طفل شیرخوار را نشانه تسلیت پروردگار به امام حسین (ع) ارزیابی کرده باشند.

ب. امام حسین(ع) متوجه شد که فرزند کوچکش از تشنگی بی­تاب و گریان شده و به همین دلیل او را در مقابل سپاه دشمن بر فراز دستان خود گرفته و فرمود: ای مردم اگر به من رحم نمی­کنید، دلتان برای این طفل بسوزد!

در این هنگام یکی از افراد سپاه دشمن، با تیری این کودک را هدف قرار داده و او را به شهادت رساند. امام با دیدن این صحنه، گریان شده و به پروردگار عرضه داشت: خدایا! تو خود بین ما و این گروه که با وعده یاری و کمک، ما را دعوت کرده و اکنون ما را می­کشند، قضاوت کن!

بعد از این سخنان، ندایی از غیب رسید که ای حسین! به فکر کودکت نباش که اکنون دایه­ ای در بهشت در اختیار او بوده و به او شیر خواهد داد. [۲]

در صورت پذیرش چنین نقلی، این سخن غیبی را می­توان تسلیتی از جانب پروردگار به امام حسین(ع) دانست.

——————————————————————

• [۱] سید بن طاووس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص ۱۱۷، انتشارات جهان، ۱۳۴۸ ش.

• [۲] سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، ص ۲۲۷، منشورات الرضی، قم، ۱۴۱۸ ق

یاران خاص مصلح جهان داراى ویژگى‌هایى هستند و ما در این بحث به مهم‌ترین آنها مى‌پردازیم.

بقیه در ادامه مطلب

آنچه می خوانید سخنانی از حجت الاسلام نقویان است که در محفلی معنوی بیان شده و در آن با ظرافت و بیانی دلپذیر به شرح مقدمات و مقومات امادگی قلبی برای ورود به دهه عزای سید الشهدا شرح داده شده است.بدون هیچ توضیح اضافه ای متن کامل این سخنان از نظرتان می گذرد.

بقیه در ادامه مطلب

حضرت مهدی(عج)، امام حسین(ع) را این‏گونه توصیف فرموده است: «تو ای حسین! برای رسول خدا(ص) فرزند و برای قرآن، سند و برای امت، بازویی بودی، در طاعت خدا تلاشگر و نسبت به عهد و پیمان، حافظ و مراقب بودی…».

بقیه در ادامه مطلب

(بسم الله الرحمن الرحیم)

حال و هوای این ایام، عاشقان اباعبدالله(ع) را بی‌تاب کرده و در لبیک به ندای «هل من ناصر ینصرنی» به سوگ و ماتم می‌نشینند و استمرار عزاداری و حرکت دسته‌های سوگواری حسینی در طول تاریخ موجب زنده داشت پیام «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» شده است.

آنچه امروز به عنوان برخی آسیب‌های شکل عزاداری‌ها مطرح می‌شود، استفاده از موسیقی‌های حرام در عزاداری‌ها هست، برخی مداحان ترانه‌های نامانوس دیروز و امروز را گوش می‌دهند و با تغییراتی در اشعارشان آن‌ها را می‌خوانند.

آهنگ همان آهنگ است و فقط محتوا را عوض می‌کنند، این قطعاً حرام است، باید توجه داشت که نمی‌توان به بهانه انجام مستحبی مرتکب حرام شد.

و یا در بعضی عزاداری‌ها دیده می‌شود، به جای آنکه نوحه خوانی شود، تنها آهنگ می‌نوازند و زنجیر می‌زنند، این موارد بی‌تردید تحریف عزاداری است، مراجع عظام تقلید نیز به این امر اهتمام داشتند و قاطبه آن‌ها به عدم جواز استفاده از آلات موسیقی در عزاداری حکم دادند که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:

*استفتائات درباره استفاده از آلات موسیقی در عزاداری

سوال: استفاده از آلات موسیقى (مانند ارگ) و یا استفاده از طبل و سنج در مراسم عزادارى ائمه معصومین(ع) چه حکمى‏ دارد؟

جواب: استفاده از آلات موسیقى، مناسب با عزادارى سالار شهیدان(ع) نیست و شایسته است مراسم عزادارى به همان صورت متعارفى که از قدیم متداول بوده برگزار شود، البته استفاده از طبل و سنج به نحو متعارف اشکال ندارد. (مقام معظم رهبری)

سؤال: استفاده از طبل و سنج و شیپور و همچنین زنجیرهایى که داراى تیغ هستند، در مجالس و دسته‏هاى عزادارى چه حکمى دارد؟

جواب: اگر استفاده از زنجیرهاى مزبور موجب وهن مذهب در برابر مردم شود و یا باعث ضرر بدنى قابل توجهى شود، جایز نیست ولى استفاده از شیپور و طبل و سنج به نحو متعارف اشکال ندارد. (مقام معظم رهبری)

سؤال: استفاده از آلات موسیقى مانند اُرگ (از آلات موسیقى و شبیه پیانو است) و سنج و غیر آنها در مراسم عزادارى چه حکمى دارد؟

جواب: استفاده از آلات موسیقى، مناسب با عزادارى سالار شهیدان نیست و شایسته است مراسم عزادارى به همان صورت متعارفى که از قدیم متداول بوده برگزار شود. (مقام معظم رهبری)

سؤال: با توجه به اینکه در اعراب مرسوم بوده جهت اعلان خبر مهمی به مردم از طبل و سنج و نی استفاده مى‌کردند، در زمان ما استفاده از این ابزار جهت امر عزاداری چه حکمی دارد؟

جواب: استعمال آلات مذکوره جایز نیست و شرکت در این گونه عزاداری‌ها هم اگر همراهی با آن‌ها و ترویج آن‌ها باشد، اشکال دارد. (آیت‌الله صافی گلپایگانی)

سؤال: استفاده از آلات موسیقی مثل طبل، صنج، نی، ارگ و مانند آنها در خلال عزاداری چه حکمی دارد؟

جواب: جایز نیست. (آیت‌الله صافی گلپایگانی)

سؤال: آیا در مراسم شام غریبان اباعبدالله(ع) چنانچه هم‌زمان با مداحی (نی) نواخته شود اشکال شرعی دارد یا خیر؟

جواب: هرگاه آهنگ مناسب مجالس لهو و فساد باشد جائز نیست. (آیت‌الله مکارم شیرازی)

• منبع: فارس

(بسم الله الرحمن الرحیم)

(بسم الله الرحمن الرحیم)

هدف شبکه من و تو از اینکه می پرسد اگر جای خدا بودید چه می کردید، چیست؟

مهمان مرد که از این سوال کاملا شوکه شده بود لحظاتی بعد که دوربین او را به تنهایی برای مصاحبه فراخواند به این نکته اشاره کرده و با گفتن اینکه “واقعا سوال های عجیب و غریبی می پرسید یعنی چه که اگه جای خدا بودی چه می کردی؟” به نوعی اعتراض خود را نشان داد.

بقیه در ادامه مطلب

(بسم الله الرحمن الرحیم)

(بسم الله الرحمن الرحیم)

پایگاه خبری الجوار نوشت: کتاب “وقایع عصر آنگلوساکسون” که یکی از منابع تاریخی آنگلوساکسون به شمار می رود، توسط “میشل آسوانتون” (MICHAEL SWANTON) ترجمه و ویرایش شده است.

این کتاب در سال ۱۹۹۶ میلادی در انگلستان منتشر شده و در سال ۱۹۹۸ توسط دانشگاه اکستر(Exeter) در ایالت نیویورک آمریکا تجدید چاپ شد. در صفحه ۳۸ این کتاب چنین عبارتی آمده است: (۶۸۵٫ Here in Britain there was Bloody rain, and milk and butter were turned to blood) ترجمه: در سال ۶۸۵ میلادی در اینجا، در سرزمین بریطانیا آسمان خون بارید و شیر و کره به خون تبدیل شد و رنگ آن سرخ گردید.

تصویر ذیل به صفحه ۳۸ کتاب “وقایع عصر آنگلوساکسون” مربوط می شود:

A.D. 685. This year King Everth commanded Cuthbert to be
consecrated a bishop; and Archbishop Theodore, on the first day
of Easter, consecrated him at York Bishop of Hexham; for Trumbert
had been deprived of that see. The same year Everth was slain by
the north sea, and a large army with him, on the thirteenth day
before the calends of June. He continued king fifteen winters;
and his brother Elfrith succeeded him in the government. Everth
was the son of Oswy. Oswy of Ethelferth, Ethelferth of Ethelric,
Ethelric of Ida, Ida of Eoppa. About this time Ceadwall began to
struggle for a kingdom. Ceadwall was the son of Kenbert, Kenbert
of Chad, Chad of Cutha, Cutha of Ceawlin, Ceawlin of Cynric,
Cynric of Cerdic. Mull, who was afterwards consigned to the
flames in Kent, was the brother of Ceadwall. The same year died
Lothhere, King of Kent; and John was consecrated Bishop of
Hexham, where he remained till Wilferth was restored, when John
was translated to York on the death of Bishop Bosa. Wilferth his
priest was afterwards consecrated Bishop of York, and John
retired to his monastery (21) in the woods of Delta. This year
there was in Britain a bloody rain, and milk and butter were
turned to blood.

گفتنی است سال ۶۸۵ میلادی با سال ۶۱ هجری قمری که سال وقوع حادثه عاشورا شهادت حضرت سیدالشهداء(علیه السلام) و یارانش بوده، برابر است.

شایان ذکر است در برخى از احادیث نیز تصریح شده که در روز عاشورا آسمان خون گریست. براى مثال حضرت زینب(س) در روز عاشورا به مردم فرمودند: “أو عَجفبتم أن مَطَرت السماءف دماً” آیا از این که آسمان خون گریسته است شگفت زده شده اید؟ در کتب عامه نیز آمده است: “لما قتل الحسین اسودّت السماء وظهرت الکواکب نهاراً حتى رأیت الجوزاء عند العصر وسقط التراب الأحمر” راوى مى گوید: هنگامى که امام حسین(ع) به شهادت رسید، آسمان تیره و تار شد و ستاره‌ها در روز مشاهده شدند و من ستاره جوزا را هنگام عصر مشاهده کردم. هم چنین در آن روز خاک سرخ از آسمان بر زمین پاشیده شد. مورخان نیز آورده‌اند که در این روز در بیت المقدس هر سنگ را که پشت و رو مى‌کردند، زیر آن خون تازه مى دیدند و پدیده خورشید گرفتگى تا سه روز ادامه یافت.

• منبع: شبکه ایران